Nieuws
Rijtest met de T7.270 Blue Power | De T7 van New Holland schurkt zijn flanken in de bovenste middenklasse. Met de T7.270 Blue Power en maximaal 269 pk werkten wij met de sterkste uitvoering. Wat ons wel- en niet beviel, leest u in de onderstaande exclusief test.
Tegenwoordig gaat bij tractoren alles om de motoren. De reden daar van is de invoering van de Tier 4a emissie eis. Sinds 2011 moeten alle trekkers uit het vermogenssegment 130-560 kW daar aan voldoen. Aan het begin van 2012 werd de regeling ook van kracht voor tractoren van 56-130 kW. De emissie norm Tier 4a, ook Tier 4 interim genoemd, komt overeen met de Europese norm 3B. Deze twee gelijktijdig, door elkaar gebruikte aanduidingen en de verschillende overgangsregelingen zorgden voor verwarring. Met uitlaatgas terugvoersystemen of selectief katalytische reductie (SCR) kunnen fabrikanten aan deze normen voldoen.
Voor de zwaardere trekkers heeft New Holland gekozen voor de SCR technologie. New Holland’s marketeers noemen het ‘ECOBlue’. De in de katalysator vernevelde oplosser van schadelijke stoffen doen hun werk ‘achteraf’. Dat heeft als voordeel dat de krachtbron zelf verbrandingstechnisch geoptimaliseerd kan worden. Bij New Holland resulteert dat in een 10 % lager brandstof verbruik. De nadelen? Het systeem is een extra kostenpost en er moet AdBlue getankt worden.
Daar zijn in de T7 reeks FPT (Fiat Power Train) motoren die samen met het SCR gebeuren voor de nodige spierballen zorgen. Deze blokken vervangen de oude zes cilinder T 6000-, de Power Command- en de T-7000 serie. Samen zijn er nu negen modellen van 170-270 maximaal vermogen. Het vermogen conform ISO- TR 14396 vinden we terug in de laatste drie cijfers van de type aanduiding. In ons geval is dat bij de T 7270 269 ook of 198 kW.
De T7’s rijden met een traploze ‘Auto Command’, Range Command deellast transmissie of Power Command full powershift 19×6. Met 18 respectievelijk 19 versnellingen vooruit. Alleen de 7270 is met CVT leverbaar. Het uitrustingsniveau is net zo variabel. Een standaard armleuning zit er alleen op de uitvoeringen met een mechanische versnellingsbak. De Sidewinder II armsteun is standaard op de Auto Command trekkers en bij de uitvoeringen met Electronische regelventielen, optioneel bij de overigen.
In onze testtrekker T 7.270 zat de levendige FTP 6 cilinder met een slagvolume van 6,7 l. Kenmerkend voor de 24 kleppen krachtbron met commonrail hogedruk injectie is het motormanagement EPM. Waar het opgegeven vermogen bij 2.200 tpm op 228 pk ligt en het maximale vermogen bij 1.900 tpm stijgt tot 249 pk, resulteert de EPM ondersteuning in respectievelijk 261/ 269 pk.
Dat zijn keurige waardes. Helaas werkt het EPM pas van af 15 km/u of als de PTO of de hydraulica zijn ingeschakeld. Zo moeten we het bij het cultiveren of ploegen met maximaal 249 pk doen. En juist voor de vijf meter brede cultivator hadden we die extra EPM paarden graag op stal gehad. Op de openbare weg is ons de bonus van 31 pk goed bevallen. In de boost modus levert de transmissie bovendien een koppel van 1.160 Nm. Dat extra 45% draaimoment is dan goed merkbaar.
Tijdens onze test was het verbruik tijdens het werk met de 5 meter Köckerling cultivator tijdens het bewerken van een vlak stoppelveld 16 l/u. Tijdens het ploegen op zware grond met de vijf scharenploeg verbruikte de trekker 23 l/u. Daar mee is de 395 l. dieseltank voldoende groot voor lange werkdagen. In de AdBlue tank gaat 48 liter.
De commandocentrale van de Maserati blauwe schoonheid heeft ten gunste van het rondom zicht geen B-zuilen. De aan de achterkant scharnierende deur gaat ver genoeg open. Daardoor is het instappen makkelijk. Omdat wij de AutoCommand uitvoering reden beschikten we af fabriek over de Sidewinder armsteun. Dat geslaagde bedieningsconcept wordt daarmee door bijna alle reeksen gebruikt. De belangrijkste componenten er van zijn de multifunctionele CommandGrip greep, die goed onder handbereik ligt, de touchscreen IntelliView III monitor, het bedieningspaneel en de X-Y as stick voor de hydraulica en de ‘EHR muis’. De locatie van de muis en de joystick bepaalt de klant bij aankoop.
De versnellingsbak is bijna helemaal met de joystick te bedienen. In de neutraalstand rijdt de trekker op de gekozen snelheid. Er zijn vier rij modi ter beschikking: auto, tempomaat, PTO en handmatig. Wij werkten het meest in de auto- of tempomaat modus. In de automodus kan de rijsnelheid bepaald worden via het gaspedaal of de CommandGrip multifunctionele hendel. De drie doelsnelheden voor het voor- en achteruit rijden zijn per druk op de knop in te schakelen. Die snelheden stelt de bestuurder met een scroll-wieltje aan de joystick in. Dat is praktisch en werkt goed. De doelsnelheden komen over een met de tempomaat snelheden. Zo kan er snel en zonder schakelschokken heen en weer geschakeld worden tussen de ingestelde snelheidsbereiken en ook de snelheden zijn zo op een snelle manier te veranderen.
Bij het rij-pedaal zijn er drie acceleratiemogelijkheden voorkeuzes. Het commandohendel zorgt voor de snelheid naar gelang de bestuurder de joystick wegdrukt. Die aanpak beviel ons goed. Het motorkarakter en de eigenschappen van de transmissie bleken goed op elkaar afgestemd. De rijrichting kan met de joystick en met de knop keerschakelaar op het stuurwiel soepel veranderd worden. In de PTO modus, die opstart bij het aanzetten van de aftap as, wordt alleen nog de snelheid aangepast. Het toerental regelt de bestuurder via het handgas.
Bij handmatige bediening wordt het toerental via het gaspedaal, en de ‘overbrengingsverhouding’ via de joystick bepaald. De versnellingsbak heeft een actieve ‘stop-start’ functie. Zodra de trekker stil staat, blokkeert het systeem de wielen. Dat beviel ons goed.
Een minder punt: de elektronische parkeerrem grijpt te snel in. Al bij het wachten voor een stoplicht bij voorbeeld. Bovendien fluit het ding hinderlijk bij activatie. De parkeerrem wordt ook bekrachtigd als de berijder zijn stoel verlaat. Verder laat de parkeerrem zich goed bedienen omdat hij in de rangeerschakelaar van het stuurhendel opgenomen is.
Alle overige functies zoals 4WD, differentiëelsper en de werkverlichting worden door de bestuurder bediend via het folietoetsenbord van de geïntegreerde bedieningsconsole (IPC). Daar ziet de bestuurder in één oogopslag welke knop waartoe dient. In de cabine is het met 69 db(A) prettig stil. De in twee stappen verstelbare cabine vering en de luchtgeveerde stoel zijn, samen met de afgeveerde voor as, voldoende om zonder veel ongemak over de akkers te bewegen. In de 50 km/u versie zitten er geïntegreerde remschijven op de vooras gemonteerd. Tegen bijbetaling kan de bestuurdersstoel met leer bekleed worden. Hij wordt niet zo snel vuil, maar is bij warm weer snel zweterig. De bijrijderstoel is prettig comfortabel.
Aan de achterkant zet de EHR een indrukwekkende 10464 kg weg. Dat is ook voldoende voor de zwaarste zaaibed combinaties. Om het aanbouwen van gereedschapswerktuigen te vergemakkelijken is de EHR ook vanaf het spatbord te bedienen. De onderste draagarmen vallen veerbelast automatisch in hun borging. Jammer genoeg zitten de haken nogal verstopt. Bovendien zitten de steunen nogal verstopt. Onhandig als ze versteld moeten worden.
Aan de voorzijde tilt de New Holland 3.785 kg. Hier zit ook weer met een afstandsbediening en maximaal twee aansluitpunten voor gereedschapsmachines. Het hydraulische systeem werkt met een LS pomp met een opbrengst van 120 l/min bij 215 bar. Op verzoek is een debiet van 150 l/min mogelijk. De aansturing wordt verzorgd door een prioriteitsverschil over de loadsensing installatie. Via de vingertopschakelaars, de joystick of de CommandGrip knuppel kunnen er tot 5 hydraulische kleppen bediend worden. Hoeveelheids- en tijdregeling zitten standaard op alle ventielen. De vier PTO toerentallen van 540, 540 E, 1.000 en 1.000 E laten ook niets te wensen over.
Het toerental wordt elektronisch, via een draaischakelaar geselecteerd. Een aanloopsysteem zorgt voor het zachtjes op gang komen van de aftak as. Dat is goed voor de trekker en het aangedreven gereedschap.
Net als bij alle moderne trekkers gaat de bediening van de bak, het motortoerental, de hydraulische ventielen en nog veel meer via een touchscreen display. Dat gebeurt ook bij de T7.270. Die heeft de IntelliView III monitor aan boord. De bediening daarvan is echt simpel. Af en toe moesten we wat in het menu graven, maar in de regel vonden we alle functies probleemloos. Natuurlijk wordt er via deze monitor ook het IntelliSteer stuursysteem bediend. We hadden de smaak snel te pakken en reden als door geestenhand gestuurd over de akkers.
De activeringstoets voor het stuursysteem op de joystick is een slimme zet. New Holland heeft zijn eigen RTK netwerk in Nederland die het volledige land dekt om zo een perfecte correctie signaal te kunnen neerzetten. Het besturingssysteem is een enorme vermindering van de bestuurdersbelasting. De prijstoeslag is helaas bijna even enorm. We noemen indicatief een bedrag van circa €15.000.
Motor: De FPT motor met een slagvolume van 6,75 l en een max. vermogen van 296 pk beviel prima. Hij heeft veel trekkracht. Jammer alleen dat de EPM pas vanaf 15 km/u werkt. De 20 bonus pk hadden we bij het cultiveren en ploegen goed kunnen gebruiken.
Transmissie: De traploze transmissie werkt goed. De bediening is erg simpel. De drie voor geselecteerde snelheidsregimes zijn goed en zonder lastwisselreacties te gebruiken. De joystick en het gaspedaal reageren erg precies.
Hydrauliek en hefgereedschap: De t 7.270 overtuigt met voldoende hefkracht en goede hydraulische voorzieningen. De bediening is kritiekloos. De vergrendeling van de onderste spoorstangen beviel ons niet.
Cabine: De cabine alles wat je maar wensen kunt. Het Sidewinder concept maakt het werken met de machine heel eenvoudig. De CommandGrip handgreep ligt prettig in de hand en werkt erg goed.
Functionaliteit: De wendbaarheid en overzichtelijkheid zijn goed. Het hoge nuttige laadvermogen en het prettige rij gedrag maken de T 7 tot een heel breed inzetbare akkerbouwtrekker.
De T 7.270 is een trekker waarin je schik hebt. Het design en de mooie kleurstelling spraken ons aan. De bediening via de Sidewinder armsteun is eenvoudig en spreekt grotendeels voor zichzelf. Alleen met de menu strategie van het touchscreen zaten we soms wat te stuntelen. En kwestie van gewenning, weten we nu.
Aan het motor en transmissiemanagement hoefden we geen moment te wennen. De trekker schakelt zijdezacht zonder rukken of stoten. Het schakelen tijdens rangeerwerk gaat ook mooi soepel. Ondanks zijn formaat en zijn 270 pk is de New Holland wendbaar genoeg. De hydraulische mogelijkheden en hefkracht zijn meer dan in orde. Maar de vergrendeling van de onderste uitleggers van de hefinstallatie zou verbeterd mogen worden.
| Motor | |
| Fabrikant | FPT |
| Cil./luchtvoorziening/ kleppen | 6/ turbo/4 per cil. |
| Cil. inh. | 6,75 l |
| Koeling | water |
| Opgeg. verm. ISO TR 14396 | 168 kW (228 pk) |
| Opgeg. verm. EPM (Boost) | 192 kW/261 PK |
| aantal omwentelingen | 2.200 tpm |
| Opgeg. verm. (ISO TR 14396) | 183 kW/249 PK |
| Opgeg. verm. EPM (Boost) | 198 kW/269 PK |
| aantal omwentelingen | 1.900 tpm |
| Max. koppel | 1.089 Nm bei 1.500 tpm |
| Max. koppel (Boost) | 1.160 Nm bei 1.500 tpm |
| Tankinh. Diesel/ AdBlue | 395 l/48 l |
| Transmissie/ PTO | |
| Type | AutoCommand |
| Soort | traploos met vermogensaftakking |
| Topsnelheid | 50 km/u (op verzoek 40 km/u) |
| Aftakas | 540/540E/1000/1000E |
| Hydrauliek | |
| Type | CCLS hydraulisch systeem |
| Eigen olie huishouding | neen |
| Hefinstallatie achter | cat. II of cat. III |
| Max. hefvermogen achter | 10.463 kp |
| Hefkracht constant | 9.266 kp |
| Max. Hefkracht voor | 3.785 kp |
| Regelunits achter | 4 dw (verzoek 5 dw) |
| Pompopbrengst/ druk | 150 l/min bij 215 bar. Op aanvraag 170 l/min |
| Overige gegevens | |
| Leeggewicht vooras/ Achteras | 3.360 kg/4340 kg |
| Leeggewicht | 7.700 kg |
| Max. asbelasting V/A | 6.000 kg/9.500 kg |
| Toel. totaalgew. | 13.000 kg |
| Hoogte over cabine | 3,13 m |
| Breedte/ lengte | 2,23 m/4,92 m |
| Wielbasis | 2,88 m |
| Draaistraal | 6,10 m |
| Banden V/A | 540/65 R30/650/65 R42 |
Misschien ook interessant?
Nieuws
De modelupdate van deze grote Amerikaanse ‘herten’ is omvangrijk. De 9-serie kreeg meer vermogen en in de meeste modellen een geheel nieuwe motor. Bovendien hebben deze modellen nu de bekende premiumcabine van de grote standaardtractoren. Een treffen van giganten.
Nieuws
De akkertest met een Fendt 200 Vario. Dit is een van de kleinste diesels uit de Fendt familie. Fendt wil er voornamelijk mee scoren bij weide bedrijven. Hij is compact, wendbaar en heeft toch voldoende trekkracht. Maar de lichte traploos schakelende trekker is ook inzetbaar in het gemengd bedrijf. Wij reden de 210 Vario met 110 pk 120 bedrijfsuren lang.
Nieuws
Een verreiker van Manitou voor de agrarische sector, vanwege de belastingen waaraan verreikers in de landbouw worden blootgesteld, zijn er hier eigenlijk alleen speciaal voor dat doel ontwikkelde machines geschikt. Wij reden de MLT 845 van Manitou.