Het verhaal van: Wim Overbeek

Tot ongeveer 25 jaar geleden was Wim Overbeek (63) melkveehouder en loonwerker. Via zelfbedachte voedersystemen en landbouwshovels kwam hij terecht in de handel van bouw- en landbouwmachines. “Mijn passie ligt meer bij techniek dan bij koeien melken.” Samen met zijn werkplaats-chef en ‘assistent-Willie Wortel’ Arthur Geelen bedacht Overbeek een automatisch koppelsysteem voor hydraulische werktuigen.

Wim Overbeek: “Ik ben niet standaard. Mijn hoofd staat altijd aan. Dat wil zeggen, ik denk alleen maar in oplossingen, in dingen die het arbeidsproces ten goede komen. Waardoor men makkelijker, sneller en efficiënter kan werken. En daar heb ik best veel dingen voor gemaakt al, waar ook patent op is aangevraagd en verkregen. Patenten, dat klinkt zo professioneel, maar dat is vooral om te voorkomen dat een ander aan de haal gaat met ideeën die uit mijn hoofd komen. Als je het niet vastlegt is het ook zo makkelijk voor een ander om het te kopiëren. En als je dus niks doet, dan weet je zeker dat je het kwijt raakt.

Ik was vroeger boer, ik heb altijd koeien gemolken. Zestig had ik er. Ik deed ook loonwerk. Dus ik was altijd druk, druk, druk. Ik heb de bijnaam Snelle Wimpie, omdat ik altijd snel was van acteren. Altijd snel en altijd druk. Ik had een systeem bedacht waarbij de koe niet naar het voer toe moest, maar waarbij het voer naar de koe toekwam. En daar had ik patent op aangevraagd. Dat heb ik verkocht aan een bedrijf in stalinrichtingen. Omdat die firma ook ermee bezig was. Maar Wimpie was net iets sneller.

En zo heb ik ook een zaagtafel bedacht, waarbij je de stalen balken en buizen niet naar de zaagtafel brengt, maar de zaagtafel naar de buizen en balken. En een 3D-lastafel die je in verschillende standen kunt zetten, zodat je met een rechte rug kunt blijven werken, op een arbeidsvriendelijke manier.”

“Vanuit het loonwerk ben ik in de shovels terecht gekomen, met aanpassingen en handel. Dat nam steeds grotere vormen aan en tegelijkertijd kwam ik erachter dat koeien melken helemaal niet bij me paste. Dus heb ik de stap gewaagd om te stoppen met boeren en de handel en techniek in te gaan. Ik heb mijn hart gevolgd. En de laatste vijf, zes jaar helemaal.

In 2010 hebben we hier aan de Klavermaten in Goor een heel nieuw pand gebouwd en toen is het alleen maar nog sneller gegaan. We doen veel verschillende dingen, maar de hoofdzaak is de machines klaarmaken voor een eindgebruiker. En daar onderscheid je je mee van collega-concurrenten. Dus we zijn wel een handelsbedrijf, maar daarnaast zijn we eigenlijk meer een servicebedrijf.  We verlenen een stuk service op de machines die hier verkocht worden.  Ja, en dat zijn dan zowel landbouw- als bouwmachines. Een deel van de machines demonteren we voor onderdelen. We hebben een enorme voorraad onderdelen en aanbouwdelen. Een groot deel van de handel is voor de export. We hebben onlangs het 117de land ingeschreven: Namibië.”

“En we zijn ook actief in motoren- en hydrauliekpompenrevisie. Wij beschikken over hypermoderne testbanken waarmee we de verschillende componenten uitvoerig kunnen testen op functionele werking, opbrengsten en werkdrukken. Hierdoor kunnen wij het component uitgebreid analyseren en afstellen voor de meest optimale prestatie.

Van daaruit is het koppelsysteem ontstaan dat we hebben ontwikkeld. Het begon ermee dat Arthur (Geelen, werkplaats-chef en ‘technisch troubleshooter’, NK) en ik een kuilhapper hadden ontwikkeld met een dubbele bodem. Om gras uit te kuilen moet je het snijden. De meeste kuilhappers hebben een dichte bodem, zodat ze ook voor andere dingen gebruikt kunnen worden. Maar een dichte bodem laat zich niet zo gemakkelijk in het gras werken. Dus toen hebben we iets bedacht met een verwisselbare bodem – een dichte bodem en met tanden – maar dat bleek nogal zwaar en daardoor kun je het niet zo gemakkelijk wisselen. Dat is gedoe, met slangen loskoppelen enzo.”

“Het idee voor een hydraulisch connectiesysteem kwam eigenlijk van Arthur. Nou, en daar zijn we dus vier jaar mee bezig geweest. We gaan dan allebei met zo’n idee aan de slag. Het gaat gisten en borrelen in mijn hoofd en om drie uur ’s nachts word ik wakker en ga ik zitten tekenen. Daar ga ik dan mee naar Arthur, en die gaat er ook op zitten williewortelen en na een paar weken komen we weer bij elkaar en is er iets nieuws ontstaan. Arthur gaat dan 3D-tekenen en dan gaan onze vakmensen ermee aan de gang en zo komen we stapje voor stapje bij een nieuwe uitvinding.

Met hulp van een bevriende boer die steeds heeft getest of het werkt – en die ons dus ook steeds terug stuurde naar de tekentafel – hebben we een hufterproof systeem ontwikkeld waar iedereen mee kan werken. En dat is het belangrijkste, want als het in de praktijk niet gebruiksvriendelijk is, dan heb je nog niks. Ik wil graag iedereen bereiken. Iedereen moet ermee kunnen werken.

Je hoeft niet meer van de shovel af om een bak te wisselen. Je kunt gewoon blijven zitten, want het gaat met een knopje vanuit de cabine. De slangen worden onder druk ontkoppeld en weer gekoppeld. Schoon, veilig en gemakkelijk. Dat draagt bij aan ergonomie, werkvreugde en tijdwinst. Ik hoef het niet te promoten, want zien is geloven en kopen.”

“Je hebt met oliedruk te maken en met vuil, zand, mais, mest en alle andere ongemakken van buitenaf. Dat maakt dat er veel factoren zijn waardoor het mis kan gaan. Veel fabrikanten hebben geprobeerd iets dergelijks te maken, en de meesten zijn stuk gelopen op die externe factoren. Ze beginnen eraan – want wij zijn echt niet de enigen met een idee en daarom is een patent zo belangrijk – en lopen tegen zoveel problemen aan, dat ze denken ‘dit gaat niet werken, dit kan niet’. En dan wordt het maar opzij gegooid. En wij zijn er tijd en energie in blijven investeren en het geduld dat je dan ook moet hebben. Maar we hebben heel wat teleurstellingen moeten verwerken om iets te bereiken. Maar nu hebben we het zover dat we zeggen: ‘De WiArth hydroconnector – van Wim en Arthur – is klaar voor de markt’. De gebruikers die zijn zeer enthousiast en positief.”

“Het connectiesysteem hebben we nu in de markt gezet, en misschien gaan we ooit ook de zaag- en de lastafel in productie nemen. Dat zou ik mooi vinden. Die staan nu in de parkeerstand, omdat we niet genoeg personeel hebben om het te realiseren. Komt vast nog wel een keer, daar ben ik van overtuigd. Wij zijn een innovatief, creatief bedrijf, altijd zoekende naar nieuwe machines, nieuwe producten. Dus we blijven gewoon bezig en we doen waar we blij van worden. Kijk, en dat maakt het mooi.

Ik ben 63, maar ik hoop dat ik het bedrijf nog een tijdje voort kan zetten, met goede mensen om me heen. En dat mijn geest helder en creatief blijft, zodat er nog weer nieuwe ideeën komen en we het leven van veel andere mensen een stukje gemakkelijker kunnen blijven maken.”

Meer informatie: overbeekshovels.nl en shovelonderdelen.nl