Leestijd: 5 minuten

De één koopt een luxe caravan, de ander vindt het leuk om een oude auto op te knappen. De familie Schuring uit Bedum knapte drie oude Massey Fergusons op. “Het is toch zonde om zoiets weg te doen? En onder een kleed in de schuur laten staan, is ook niks.

 

Op-de-dam-bij-De-familie-Schuring-uit-Bedum-Agri-Trader-1

Ellerhuizen. Oude MF trekkers bij de Fam. Schuring . Foto: Karel Zwaneveld

 

Op de dam bij De familie Schuring uit Bedum Agri Trader (4)Uit een dik fotoalbum tovert Anita Schuring een vergeeld papiertje tevoorschijn. “Kijk, het bonnetje van de Massey Ferguson die opa heeft gekocht in 1956. Met alle losse onderdelen –verlichting, treeplanken, bumper, trekhaak– erbij en de inruil eraf heeft ie 6500 gulden gekost. Een rib uit zijn lijf in die tijd, maar die trekker heeft zijn geld dubbel en dwars opgebracht hoor.”

Tot in de jaren 70 gebruikte de opa van Rienk Schuring de trekker die hij in november 1956 kocht. “Ik weet niet beter of dat ding was er”, vertelt Rienk. “Ik heb er als kleine jongen nog op meegereden, toen ie in de schuur onder een kleed verdween.

Daar bleef de Ferguson staan tot de familie Schuring in 2010 verhuisde naar de boerderij in Bedum waar ze nu wonen. Natuurlijk moest de oude trekker mee. “We hebben ‘m in de garage geschoven en voor de grap gezegd: ‘We gaan hem een keer opknappen’. Dat hadden we misschien beter niet kunnen zeggen.

 

Belarus uit 1970

Het bleek een verslavende bezigheid, oude trekkers opknappen. Het begon met het spuiten van een Belarus uit 1970, die eveneens in 2010 boven water kwam tijdens de verhuizing. Het Wit-Russische ding –inmiddels weer volop in gebruik in het melkveebedrijf van Schuring– bleek een goed oefenproject.

De zonen van Rienk en Anita, Dirk-Jan en Henry, waren minstens zo enthousiast. “De jongste zei: ‘Die oude MF van opa, die wil ik wel’. Dat vonden wij prima, maar dan moest de oudste er ook één. Voor hem hebben we er eentje uit 1954 bijgekocht. En vervolgens kwam er ook nog een van de buurman, de rode MF 135 Multipower. De jongens hebben, samen met een buurjongen, het meeste werk gedaan. Wij hebben eigenlijk alleen voor de onderdelen gezorgd, de rest hebben zij gedaan.”

Op de dam bij De familie Schuring uit Bedum Agri Trader (9)

Niet dat het vinden van onderdelen nu zo eenvoudig was. Het bonnetje uit 1956 maakt al duidelijk dat trekkers destijds ‘kaal’ werden geleverd. Onderdelen moesten er los bij worden gekocht. “Dealers maakten in die tijd zelf onderdelen als treeplanken”, vertelt Rienk. “Dat waren dus allemaal eigen ontwerpjes die in opdracht werden gemaakt. Op het hele internet was geen originele treeplank meer te vinden. Die hebben we dan maar zelf nagemaakt.

Op de dam bij De familie Schuring uit Bedum Agri Trader (5)

25 jaar stilgestaan

Twee jaar deden ze erover om de MF van opa op te knappen en weer lopend te krijgen. Het compleet blank schuren van de trekker was het meeste werk. Voordat de trekker werd gespoten, wilde de familie Schuring hem eerst technisch helemaal weer in orde hebben. Dat was nog wel een dingetje. “Hij heeft precies 25 jaar stil gestaan”, zegt Rienk. “Dan weet je dat er van alles aan mankeert en dat bleek ook wel: de oliedrukleiding was lek, de waterslang was gaar, de koppeling zat muurvast geroest. We wisten dat er nog wat andere haperingen waren.”

Op de dam bij De familie Schuring uit Bedum Agri Trader (7)

En toen ze de trekker aan de praat hadden gekregen –‘Je moet ’m starten op benzine en als ie loopt, kun je overschakelen op petroleum’– was het nog niet helemaal goed. Hij deed het weliswaar, maar na een paar meter rijden, sloeg hij af. Elke keer weer. “Alles uit elkaar gehaald, maar we konden het niet vinden. Totdat we ineens een klein staafje zagen zitten op een rare plaats, in de verdeelkap. Bleek het koolstiftje van de oude antenne te zijn. Die gaf storing. Een dingetje van een centimeter, meer was het niet.”

Op de dam bij De familie Schuring uit Bedum Agri Trader (6)

Niets precies goed

Pas toen dat allemaal opgelost was, kon er aan spuiten worden gedacht. En ook dat was niet vanzelfsprekend. Rienk zocht stad en land af naar het goede grijs. “Elke jaargang heeft zijn eigen kleurtint en dat zijn Engelse kleuren uit de jaren 50. Daar is niet zomaar een RAL-code van. We wilden er bovendien tweecomponentenverf op, want dat wordt harder en blijft langer goed. Ik heb zo’n beetje elke tint grijs gezien die er is, maar ze waren allemaal net ietsje anders dan wat erop zat. Niets was precies goed.”

Met het tweede MF’je ging het precies eender, maar daar waren helemaal geen onderdelen bij. “Er zaten niet eens lampen op en de uitlaat stond omhoog. Lampen, treeplanken, de bumper hebben we allemaal zelf gemaakt. De uitlaat hebben we gemaakt van een stuk melkbuis, de maaibak hebben we wel gekocht, maar zelf op maat gemaakt. Een maatje van me heeft de bedrading gedaan, onze oudste is van het spuiten.

Op-de-dam-bij-De-familie-Schuring-uit-Bedum-Agri-Trader-2

Ellerhuizen. Oude trekkers bij de Fam. Schuring . Foto: Karel Zwaneveld

Blok vol roest

Alles verliep voorspoedig, het ding liep als een zonnetje, maar midden in een oldtimeroptocht in Pieterburen viel hij stil. Rienk trekt een vies gezicht als hij eraan terug denkt. “Hij liep nog maar op één cilinder. De kleppen waren vastgeslagen: het hele blok zat vol met roest. Dat was in beweging gekomen en gaan werken toen we er verder mee reden dan hier een paar keer de straat op en neer. We moesten alles uit elkaar halen en de kleppen reviseren. De compressieveer bleek stuk en alles zat vol kalk.”

En nu staan ze mooi te zijn, de twee grijze MF’jes en hun grote rode broer. De familie Schuring is er maar wat trots op, maar vindt het eigenlijk ook wel jammer. “Het is toch zonde om die dingen weg te doen?”, vindt Rienk. “En in de schuur onder een kleed laten staan verroesten is ook niks. Maar het leukste is de uitdaging van het opknappen. Hele avonden en weekenden gaan erin zitten. Iedere stap die je zet in zo’n proces, of het nou het vinden van de goede verf is of een onderdeel dat klaar is, is een overwinning. Maar als het klaar is, valt er een gat. Wat moet je dan nog doen? Nee, meteen door met de volgende restauratie, dat gaan we even niet doen. Maar zeg nooit nooit.”

Op de dam bij De familie Schuring uit Bedum Agri Trader (10)