Mooie trekkers heb je staan. Maar ik zie alleen maar redelijk jonge modellen.
Marco Veroude: “Dat is mijn werk. Veroude landbouwmachines houdt zich bezig met in- en verkoop van gebruikte landbouwmachines. Tractors in het bijzonder. Alle merken, zolang het maar geen oldtimers zijn. Daar kan ik namelijk moeilijk afstand van doen.”
Marco Veroude
Oldtimers zijn je hobby dus?
“Klopt. De enige oldtimers die ik verkoop, zijn die ik zelf niet zo interessant vind. Maar zo is het wel begonnen met de handel: met het opknappen van een oude trekker en die met winst van 100 of 200 gulden toen nog weer verkopen. Zo is mijn bedrijf ontstaan.”
Je bent de handel ingegaan, terwijl je het opknappen van oldtimers eigenlijk leuker vindt?
“Ik zou niet voor mijn werk oldtimers willen opknappen. Er gaat veel tijd in zitten; duizenden uren. En als ik iets restaureer, doe ik dat zoals ik denk dat het goed is. Als je dat in opdracht doet, dus voor je werk, moet het zoals een ander het wil. Ik denk niet dat ik het dan nog net zo leuk vind.”
Je hebt een bijzondere collectie staan, met machines van meer dan een eeuw oud. Hoe is dat ontstaan?
“Zoals met zoveel dingen: mijn vader had een McCormick oldtimer staan die we samen hebben opgeknapt. Als jongetje zei ik al dat ik er later ook zo een wilde. De oldtimer van mijn vader heb ik hier nog steeds staan. En dan koop je er nog eens een en op een gegeven moment heb je er twee staan en dan vijf en dan tien. En ineens zijn het drie schuren vol. Gaandeweg werd het steeds ouder,
van voor de oorlog en later zelfs van voor 1920.”
Wat is voor jou de uitdaging? Wat vind je er het leukste aan?
“De uitdaging is om zo’n trekker van een schroothoop weer helemaal aan praat te krijgen, met alles erop en eraan. Van deze Case uit 1917 bijvoorbeeld kun je geen radiateur meer kopen. Maar je kunt het wel nieuw namaken volgens de originele maten en specificaties. Ik laat ze ook bewust authentiek, dus geen verf erop. Dat vind ik zonde, dan gaat het authentieke weg. Als het weer gewoon perfect loopt, ben ik gelukkig. Er zitten geen accu’s of niks op. Je moest destijds alles aanslingeren om aan de gang te maken. Het mooiste is het als je na restauratie twee keer slingert en je kunt opstappen en wegrijden. Dat is toch geweldig?”
Als je het zo zegt, is het best een dure hobby.
“Dat is het ook. Het is vooral de tijd. Het zijn meerjarenprojecten waar bloed, zweet en tranen in gaat zitten. Daardoor raak je ook gehecht aan een machine en daarom kan ik er zo moeilijk afstand van doen. Daarom is dit hobby en is de handel in jongere trekkers werk. Daar hoef je niet veel aan te doen. Die worden pas over pakweg vijftig jaar interessant voor mij, haha. Tot die tijd verkoop ik ze liever.”