‘De scheiding tussen werk en privé is het hek dat we dichtdoen’ aldus Teun van Dam
Pal voor het raam van het kantoor van Handelsonderneming Van Dam huist een gezin koolmezen in het bevestigingsstuk van een heftrucklepel. Het broedseizoen is bijna voorbij en de kleintjes staan op het punt van uitvliegen. De machines op het terrein van Teun en Marian van Dam, op de grens van Krimpen aan de Lek, zijn in trek als broedplaats. “Ik kom vaak nestjes tegen in machines die ik gereed maak voor verkoop.”
Teun en Marian van Dam
Teun van Dam: “We zitten hier aan de Noord sinds 2005. Toen we het kochten was het braakliggend terrein dat twee keer per dag voor de helft onder water stond. We hebben het stukje bij beetje drooggelegd en uitgebreid: een wasplaats aangelegd, het kantoor en een loods neergezet. Voorlopig vliegen wij niet uit. Voordat we hier terecht kwamen hadden we een loods gebouwd op een terrein verderop.
Dat was nadat de gemeente had laten weten niet zo blij te zijn met al die heftrucks, kranen en andere machines achter ons huis. Daar waren we in 1996, 1997 begonnen met het bedrijf. Ik werkte als machinist en uitvoerder bij een sloopbedrijf, maar was wel al bij wijze van hobby aan het sleutelen en handelen in auto’s en brommers. Feitelijk heb ik van mijn hobby mijn werk gemaakt, maar dan met heftrucks. Ik heb een schuld op het huis genomen en daarvan ben ik begonnen. Aan Marian heb ik gevraagd of ze de administratie wilde doen.”
Marian: “Het is inmiddels wel heel wat meer geworden dan alleen ‘de administratie’. In het begin waren de kinderen nog klein en was het nog niet zo heel druk, maar nu is het gewoon zes dagen per week. Het werk is ook veel veranderd door de opkomst van internet. Destijds schreven we de rekeningen nog met de hand en verstuurden ze per fax. Nu gaat alles via internet en Whatsapp. Daardoor is ons netwerk van in- en verkoop ook drastisch uitgebreid. Gelukkig vind ik vreemde talen leuk. Ik heb vroeger een cursus Italiaans gedaan en ook met Frans en Spaans kan ik me aardig redden. Maar Duits en Engels komen het vaakst voor.”
Teun: “Blij toe, want ik doe mijn best met praten, inkopen en verkopen, maar ik kan niks op kantoor en ben niet goed met talen. Onze rolverdeling is simpel: zij doet waar zij goed in is, ik doe waar ik goed in ben.”
Marian: “Teun is een handelaar in hart en nieren.”
Teun: “Dat heb ik van mijn vader. Het is er bij hem nooit van gekomen om de handel in te gaan, maar hij was er wel altijd mee bezig. Brommers, fietsen en auto’s kopen, opknappen en doorverkopen. Zo is het bij mij ook begonnen, met dat verschil dat ik wel de handel in ben gegaan. Of onze kinderen in het bedrijf komen, betwijfel ik. Onze dochters zijn nu bijna 28, 25 en 19. Ze hebben andere ambities dan machinehandel.
Wat ze wel van mij hebben is de liefde voor autosport. Ik ben daar al jaren actief in (wijst op een vitrinekast vol trofeeën, NK) en ze zijn altijd mee geweest naar circuits en wedstrijden. De meiden zijn aan autocross gaan doen, maar toen dat door corona stil kwam te liggen, zijn ze hun licentie gaan halen voor op het circuit. We hebben vervolgens een betaalbare klasse opgezocht. Ze rijden nu Peugeot 206GTI en niet onverdienstelijk. Agri Trader is één van de sponsors!”
Marian: “Ik ben ook altijd mee gegaan naar de circuits. Daardoor en door het werk zijn we altijd samen, dag en nacht, zeven dagen per week. Teun is wel vaak op pad, om machines op te halen of weg te brengen, maar ook dan gaat het door. Goede communicatie over alles wat reilt en zeilt is belangrijk, zodat we van elkaar weten wat er speelt. Heel soms gaat het ’s avonds bij de aardappels nog door, maar over het algemeen kunnen we werk en privé goed gescheiden houden.”
Teun: “De scheiding tussen werk en privé is het hek dat we hier dichtdoen om een uur of zes. Het werk gaat in principe niet mee naar huis. Ik slaap zelfs gescheiden van mijn telefoon, want ik wil niet dat het dag en nacht doorgaat. Dat risico is er wel als je wereldwijd zaken doet. Iemand in China heeft misschien niet in de gaten dat het bij ons nacht is als hij belt. Onze klanten komen van over de hele wereld. Handelaren, particulieren, bouwbedrijven, grondverzetbedrijven… Het is heel gevarieerd. Waar ze vandaan komen ook. Het gaat naar de buurman, maar ook naar Madagascar, Suriname of Vietnam.
En met inkoop hetzelfde, ook van over de hele wereld. We verkopen voor 99 procent aan gebruikt materiaal. Dat halen we bij collega-handelaren vandaan, of uit inruil. Inruil is de laatste tijd wat moeilijker. Er is weinig aanvoer van nieuwe machines, doordat wereldwijd de leveringen en voorraden van materiaal onder druk staan, dus er wordt ook weinig ingeruild. Het is nu precies omgekeerd dan in de crisis van 2008-2009: toen gingen de machines voor de helft van de prijs weg omdat we ze aan de straatstenen niet kwijt konden. De hele bouwwereld lag op zijn gat. Dat was voor ons ook een moeilijke tijd. De telefoon bleef lang stil. Niks te beleven, niks te verdienen. Toen heb ik driekwart van de voorraad naar een veiling gebracht om toch maar wat geld binnen te krijgen. Daarvan hebben we een doorstart gemaakt. Met succes.”
Marian: “Gelukkig heeft dat scenario zich niet herhaald door corona. In de eerste weken, vorig jaar, was het stil, maar daarna ging het gewoon door alsof er niets aan de hand was. Het was zeker een voordeel dat we online al sterk waren.”
Teun: “En dat we een goed netwerk en veel uitstekende relaties hebben, niet alleen hier in de regio Rotterdam. De gunfactor is groot. Ik durf best te zeggen dat we dat aan onszelf te danken hebben, doordat we eerlijk zaken doen, meteen betalen, snel kunnen schakelen en machines netjes afleveren. Alleen als er toevallig een nestje jonge vogeltjes in zit, moet men even wachten tot die zijn uitgevlogen. Die gooien we er niet zomaar uit. Maar als ik, nu het broedseizoen voorbij is, machines gereed maak voor verkoop, kom ik wel eens lege nestjes tegen.”
Kijk voor meer informatie en voorraad op https://www.vandam-bv.nl/